+
یکی از خوبی‌های نگه داشتن تقویم‌های قدیمی، از قضا اینه که می‌تونی مدت‌ها بعد بهشون نگاهی بندازی و از عملکرد خودت یه چیزهایی یاد بگیری. داشتم به تقویم سال 2018 نگاه می‌کردم؛ مشخصا به تقویم روزانه‌ای که همیشۀ خدا به دیوار دارم و پر از جرئیات ریز و درشت‌ـه.* روی یکی از روزهای اوائل دسامبر نوشته بودم «تا امروز باید پروندۀ قضیۀ X بسته شده باشه» و خوب به خاطر دارم که این یادداشت رو یکماه قبل از ماه دسامبر نوشته بودم؛ برای پرونده‌ای که نهایت کنترلم روش 20 درصد بود.
وقتی قضیۀ کذایی به سرانجام رسید، مثل هر روز دوباره به تقویم سر زدم؛ هنوز 15 نوامبر هم نشده بود…
***
برای آدم greedy مثل من که سکون حوصله‌ش رو سر می‌بره و کمتر به چیزی راضی می‌شه، هر جشن و اتفاقی یه فرصته برای مارک کردن تقویم و برنامه‌ریزی‌های جدید. وقتی برگشتم ایران، خاک یکی دو تا پروندۀ قدیمی رو گرفتم و نسبت به چندتایی، ارزیابی‌های جدید انجام دادم. خوب یا بد، کم یا زیاد، این روزها زندگی با موقعیت‌های بسیارِ ترجیح و تصمیمش باز هم شکل متفاوتی به خودش گرفته. هنوز انتهاش رو با قاطعیت نمی‌بینم؛ اما می‌دونم که وقت یک رقص جدید فرا رسیده…
* من سه تقویم متفاوت روزانه، ماهانه و سالانه دارم که به طور همزمان ازشون استفاده می‌کنم.
Sunday. Jan 12, 2020. 11:15 P.M
22 دی 1398
+
عارضم که…
یه زمان‌هایی… یه کارهایی تو زندگی هست که باید مدت‌ها قبل از تحققشون، براشون چاله کند!
الان دقیقا می‌خوام همین کار رو بکنم.
Wednesday. Jan 01, 2020. 00:05 A.M
10 دی 1398
+
توی هوای زشت و نجسب این روزهای تهران، از داخل ماشین به کوچه خیابون‌های آشنا نگاه می‌کنم. به میدون توحید، به نصرت و قریب. حدفاصل فرصت و پارک لاله. خیابون‌هایی که مسیر پیاده‌روی گاه و بی‌گاه من و آذر بود.
اینها، تنها مشتی خاطره برای مرور هر روزه نیستن. حال خوب امروزن؛ دلگرمی فردان…
Friday. Dec 27, 2019. 03:05 P.M
06 دی 1398
+
Failure is just a result of making a decision; that’s way better than not doing anything at all. Hum?
Thursday. Dec 12, 2019. 08:05 P.M
21 آذر 1398
+
این موقع‌ها که می‌شه، آدم شروع می‌کنه از خودش می‌پرسه که خب حالا با تعطیلات در پیش رو چه کنم که…
چنین باد!
بر می‌گردیم ایران.;-)
Saturday. Dec 07, 2019. 10:21 P.M
16 آذر 1398
+
نشستم تو اتاق نشیمن خونۀ Haruna و به بخار پرپیچ و تاب بشقاب کاری نگاه می‌کنم که چند دقیقه قبل داده دستم. به منظرۀ برفی پشت پنجرۀ بزرگ، نیم نگاهی می‌ندازم و به این فکر می‌کنم که گاهی یه بشقاب سادۀ کاری یا حتی یه فنجون چای بابونه از طرف یک دوست، تا چه حد میتونه برای آدم دلگرم‌کننده باشه.
いただきます…
Thursday. Dec 05, 2019. 08:34 P.M
14 آذر 1398
+
بدین سان شادی زندگی برای من در همین نخستین جرعۀ معطر و سوزان، در همین اکسیر شیر و قهوه و گندم خلاصه می‌شود.
از طریق همین‌هاست که آدمی با چراگاه‌های آرام و قهوه‌زارهای مرزهای دور و خرمن‌های گندم، مرتبط می‌شود و از طریق اینها با تمام زمین پیوند برقرار می‌کند.
«زمین انسان‌ها»
آنتوان دوسنت اگزوپری
پ.ن: داشتم به غازهای مهاجرِ بالای سرم نگاه می‌کردم، که یاد این بریده افتادم…
Friday. Nov 30, 2019. 09:04 P.M
09 آذر 1398
+
اضافه‌کاری، بالا نگه داشتن سطح هوشیاری با کافئین و پرکردن شکم با Onigiri. سه پرده از آخرین هفته‌های سال میلادی برای من.
;-)～それでも人生は楽しい
