وضعیتی رو تصور کن که یک دست نداری؛ یکی از دست هات سه تا انگشت داره؛ یا چیزی شبیه به اینها.

کدوم حالت رو ترجیح میدی؛ این که دیگران نسبت به این نقصان و تفاوت واکنش نشون بدن؛ یا اینکه خیلی ساده از کنارش بگذرن؛ بدون اینکه این مساله رو به روت بیارن.

هووم؟

گاهی اوقات، وقتی کنار خیابون ایستادی و منتظر کسی هستی که از راه برسه و دیر کرده، ترک‌های آسفالت که هیچ؛ گل و بوته‌های کنار پیاده‌رو هم می‌تونن جذابیت خاصی برات پیدا کنن؛ اونقدر که اگر یک خرده بیشتر بهت زمان بدن، احتمالا می‌تونی به کشف گونۀ گیاهی جدیدی هم مفتخر بشی. لول

گاهی چندان خوب نیستم؛ بعضا نیمی از ماه رو.

و می‌دونی… یادآوری این مساله در حالی که می‌تونی این رو از چهره‌م تشخیص بدی، چندان برام خوشایند نیست.

اما می‌تونم درک کنم که از سر اهمیتی که برام قائلی این سوال رو ازم می‌پرسی.

Ne… حقیقت اینه که من خیــلی سلامت نیستم؛ و حتی بیش از اون، احساس سلامتی نمی‌کنم. شاید این حس به خاطر داروهایی باشه که سال‌های زیادی ازشون استفاده کردم؛ و شاید به این خاطر باشه که نمی‌دونم چقدر دیگه باید این روند رو ادامه بدم.

این کار راحتی نیست، در حالی که همیشه گوشه‌ای از ذهنت درگیر حل یک مسالۀ بزرگه، رضایتبخش و محکم زندگی کنی. راحت نیست که گاهی کارهایی رو انجام ندی؛ یا حتی در حالی که احساس خوبی نداری کارهایی رو انجام بدی که دوست داری انجامشون بدی. نه؛ بر این باورم که راحت نیست.

اما واقعیت اینه که من به این زندگی نخواهم باخت.

با وجود تمام اون چیزهایی که بیشتر می‌خواستمشون و نشد، من و تمام هیولاهای رنگیِ داستان‌های آهنگین دور و برم، نهایتا قافیه رو به این زندگی نخواهیم باخت. : )

خیلی وقت‌ها چالش در اینه؛ عملی رو پیدا کنی که اتوماتیک نیست؛ نه اینکه اتوماتیک عمل کنی.

+

حقیقت اینه که درصد بسیاری از مشکلاتی که افراد ممکنه در سطح اجتماع و در سنین بزرگسالی باهاش مواجه بشن، ناشی از اینه که بچه‌های ما داخل سیستم آموزشی مثل بره بار میان.

یاد می‌گیرن که فقط بگن چشم؛ که نگن چطور فکر می‌کنن؛ که بترسن از اینکه حرفشون رو به زبون بیارن.

حرف بزنین؛ اما سیاست داشته باشین. حرف زدن به معنای شمشیر رو از رو بستن نیست. انتخاب کنین، نگذارین زندگی به هر سمتی که می‌خواد ببرتون. صبور باشین؛ اما آزاد فکر کنین.

محض رضای خدا به خاطر زندگیتون هم که شده، بیش از اینها شجاع باشین.

***

きみは他の誰かじゃなくきみのままで
迷いつづけた記憶を大事に両手で抱きしめ

目の前に広がる世界に
意味のないものはひとつもなくて

 تو، دیگری نیستی

تو، تویی

این حقیقت رو به خاطر بسپار و خاطراتت رو محکم در آغوش بگیر

و به یاد داشته باش، در دنیایی که پیش روت گسترده شده

هیچ چیز بی معنا نیست

Mika Nakashima

LIFE

به متن‌های ارسالی گروپ هماهنگی جلسات نگاه می‌کنم و از سر کسالت خمیازه می‌کشم.

قراره دوشنبه یکی از جلسات کارگاه ادبیات ژانری، داخل ساختمان انجمن نویسندگان کودک و نوجوان برگزار بشه و من ناظر مراحل آمادگی بچه‌ها برای ارائه‌شون در جلسه باشم.

یعنی دو روزه آنچنان به نحوی شورانگیز و فاضلانه در مورد لیست انیمه‌های مورد نظرشون بحث و گفتگو و گاها مجادله می‌کنن، که انگار قراره موشک بفرستن کرۀ ماه.

فکر می‌کنم: برای همینه که هیچ‌وقت برای گیک‌ها تره هم خرد نمی‌کنم.

و دوباره خمیازه می‌کشم.

با آنچنان سرعتی شام سرو می کنه، میز پهن می کنه و جمع می کنه که یعنی تا 5 دقیقه وقت داری بخوری، خوردی خوردی؛ نخوردی دیگه باقیش پای خودته!