旅人
حقیقتش قرار نبود اینطوری بشه؛ خصوصا که نیاز به کمی استراحت داشتم؛ اما تعطیلات بسیار مختصر زمستون که شروع شد به خودم گفتم اگر همین الان همت نکنم که سری به استاد بزنم، ممکنه تا مدت‌ها دیگه فرصتش رو پیدا نکنم. اینطوری شد که یک ساعته کوله بارم رو جمع کردم و راهی Yokohama شدم…
سفر دو روزۀ من به خانۀ استاد، گپ و گفت‌های خوش‌خوشان و کشدار و آماده کردن صبحانه‌های دونفره همزمان با پخش و زمزمۀ قطعه‌های مورد علاقه‌م اما؛ نمی‌دونم چرا به همینجا ختم نشد. غرق در مسیرهای پر تردد JR ژاپن، Tokyo به Yokohama و بعد به سمت Sendai که البته به نوعی جایگاه دور و نزدیک خودم بشمار میاد؛ دو شب این طرف و دو شب یه جای دیگه، در حالی که به عقیدۀ دوستی حتی با وجود کرونا و داخل محیط سربسته خیلی مارکوپولویی به نظر میومد، نهایتا منتهی شد به یه پنجرۀ بزرگ، چراغ‌های شهر زیر پام و شب سال نوی میلادی.
نمی‌تونم بگم جوابِ تمام سوال‌هایی که به خاطرشون یک سوم ژاپن رو بالا و پایین رفتم، به طور قطع پیدا کردم؛ اما می‌تونم بگم که چینش تفکراتم یکبار دیگه تغییر کرد. باز هم چیزهای جدیدی از این دنیا به روایت آدم‌هاش یاد گرفتم و خب چی بهتر از این؟ همم؟ ^^
Kanpai! به امید روزهای خوب و حال و احوال بهتر!;-)
良いお年を。
Friday. Dec 31, 2021. 11:35 P.M
10 دی‌ماه 1400
まだまだ
– So? How does it taste?
+ Well… It tastes like…
– Hum??!
+ __nothing… ごめん^^i
– いや、いい ^^i
Thursday. Dec 30, 2021. 2:40 P.M
9 دی‌ماه 1400
賑やかな生活
یه همچین سناریوی فکاهی رو تصور کنید:
داشتم تو سالن سرپوشیده با قطعه 「One, Two, Three」* که همچون ریتم تندی داره، با Tsukushi san رقص و یک سری حرکات ورزشی پر از بالا و پایین و بپربپر تمرین می‌کردم که در کسری از ثانیه پام روی سطح صیقلی از زیرم در رفت و تعادلم رو از دست دادم. Yuzuki که از همه نزدیک‌تر بود وسط تمرین پرید روم و باقی بچه‌ها هم نامردی نکردن و به تبعیت از اون پریدن روم! نتیجه این شد که از پشت با وزن خودم و Yuzu و ده تا بچه دیگه خوردم زمین. یعنی تا دو دقیقه چشمام از درد کمر هیچ جا رو نمی‌دید. lol
خلاصه همه اینها رو گفتم که بگم که اون سرماخوردگی بعد از Osatori no Kai و سرفه‌های مکرر و درد دنده و این صحبت‌ها کم بود، حالا درد دنبالیچه هم بهش اضافه شده. =))
به قول همون قطعه که می‌گه:
キミに見せたい不思議の世界
見送りならいらない!
این روزهای زندگی من مثل سابق سرزنده؛ ولی گویا نه اونقدرها سلامت! هاها
* Pocket Monsters, 26th Opening Theme.
پ.ن: همین الان یادم افتاد که سال داره تموم می‌شه و من هنوز بچه‌های つくし組 امسال رو بهتون نشون ندادم!
Monday. Dec 20, 2021. 08:30 P.M
29 آذرماه 1400
無味無臭色
اول صبح شنبۀ هفته پیش بود که قهوه‌م رو تا لبم بالا آوردم و در حال تک سرفه زدن، کمی مزه‌مزه‌ش کردم. مثل همیشه کمی تلخ بود اما هیچ طعمی نداشت. اینطوری بود که روزهای بی‌بو و بی‌مزۀ من ساده‌تر از اونچه که فکرش رو بکنم، با یه سرماخوردگی سمج و بی‌نهایت کشدار و آزار دهنده، شروع شد.
یک هفته بعد از خستگی‌های در نرفتۀ Osatori no Kai__.
